Pages

Check Beneath My Clothes

Kung iisipin ay masyadong mababaw kung paano kami humantong sa aganito. Hindi ko naman first time pero hindi ako sanay sa biglaan. Madalas kasi ay laging planado ang pakikipag-sex ko.
 Byernes ng hapon nun nang may may kumatok sa pintuan namin. Hindi ko sya kilala pero alam kong kaibigan sya ni kuya. Hindi ko close mga kaibigan ng kuya ko kasi wala akong pake sa mga business nya.
 "Hello. Asan yung kuya mo?" feeling close masyado, di ko pa pinapapasok pero pumasok sya ng kusa bago pa man tanungin kung asan si kuya.
"Ah... Eh nasa trabaho pa." para namang hindi sila magkaibigan, dapat alam nya yun.

An Hour Too Late


An Hour Too Late

Wala namang bago sa araw na ito, normal na lunes lang ito'y maituturing. Bukod sa pawis na pawis pa rin ako dahil sa P.E class namin ay kasabay ko pa rin syang kumain ngayon dito sa tambayan namin sa 6th floor na hanggang ngayon ay di ko parin alam ang tawag. Malapit nang mag 11:00AM, halos kalahating oras na kaming magkasama ngayong break time pero wala pa ring nagsasalita sa aming dalawa. Kung may magsasalita man samin ay wala namang sense ang mga yun. Hindi naman kami ganito noong mga nakaraang araw, siguro dahil na rin sa nalaman ko na sa tingin ko ay ako ang huling nakaalam.
"Rodney..."
"O?"
"So lilipat ka na pala ng school?" parehas kaming nakatingin sa malayo, hindi ko sya tinitigan, di nya rin ako tinitigan.
"Oo. Pano mo nalaman?" mahinahon nyang sagot. Walang emosyon ang pagbigkas nya.

• Dear Josephine


Dear Josephine


January 9, 2013 – 6:14 p.mDear diary,Buti na lang nabili agad kita. Ang ganda-ganda mo kasi. Nakaka-engganyong magsulat ng mga nangyayari sa akin. Mula ngayon tatwagin na kitang Josephine. Mamaya na lang uli ako magsusulat ah. Magsasaing pa kasi ako.


January 10, 2013 – 10:39 p.mDear Josephine,Pasensya na kung hindi na uli akonakapagsulat kagabi. Lasing kasi si tatay. Mukhang nag aaway sila ni nanay kaya pinatulog ko na lang yung mga kapatid ko. Di ko namalayang nakatulog na din pala ako. Grabe, kinakabahan na ako para sa susunod na linggo. Mangyari kasing kuhaan nan gaming report card sa susunod na linggo. Kailangan kong mapanatiling mataas ang aking marka upang di mawala ang aking scholarship.


• Si Torpe Boy at Pakipot Girl


Si Torpe Boy at Pakipot Girl

Mabuti pa sa lotto may pag-asang manalo, di tulad sayo, imposible.
Kay hirap maging babae kung torpe you lalaki, kahit may gusto ka kasi di mo masabi.

Minsan may mga bagay na kahit gaano mo kagusto ay di mo magawang ipahayag o ipakita. Minsan, sa pag-ibig, kahit na mahal mo sya ay sadyang di lang talaga pwede. Ayokong sabihin kasi kasi natatakot akong iba ang marinig ko mula sa kanya.

Ako si Mariechar, simpleng babae, mahinhin at konserbatibo. Madalas ngang tawag sa akin ng mga kaibigan ko ay Maria Clara. Kasi naman, lumaki ako sa piling ni lola. Hindi ko ganoon ka-updated kasi hindi naman talaga ako lumalabas ng bahay. Kuntento na akong nakikita sya sa bintana.Save


• Photo Album


Photo Album - The Wrong Condition for Love

Masusukat ba ang pagmamahal sa materyal na bagay... sa dami ng regalo... sa halaga nito?

Ako si Jenny. Sa gimikan ako ang bida, sa pasosyalan ako ang reyna at kung paartehan ang usapan, humanda ka na. Hindi naman sa pagmamayabang, pero ipinanganak akong may gintong kutsara sa bibig. Nag-iisa lang kasi akong anak, sunod sa layaw... maluho... spoiled brat.

Kahit na ganito ako, napaibig parin ako ni Marky. Hindi naman sya mahirap, di rin naman mayaman. Scholar sya sa school namin, kabilang sya sa star section at active sa mga schol events.

Di man nya ako nalilibre, nabibigyan ng flowers every Valentines day at during our monthsary, sa puso ko sya lang.

• Brown-out


Brown-out (the story of sudden pain)

May mga bagay na darating sa atin ng biglaan, mga bagay na hindi mo inaasahan at mga bagay na higit kang mawawalan.

Ako si Chris, girlfriend ko si Leah. Three months syang nacommatose. Naging mahirap yun para sa akin, feeling ko kasi ako ang may kasalanan. Kung hindi ko sana sya niyayang lumabas para sa anniversary namin.

Three months ng nakaraan, anniversary namin ni Leah. Niyaya ko syang pumunta sa Glorietta para magcelebrate, mamasyal, kumain, magbonding at manood ng sine. Pauwi na kami nang biglang may sumabog, sa sobrang lakas ng pagsabog ay tumilapon kami ni Leah. Nasa ospital na ako ng magising ako, agad kong naisip si Leah.

• Si Camille at Ang Tadhana

Si Camille at Ang Tadhana

"When you walk away I count the steps that you take. Do you see how much I need you right now?
When you're goneThe pieces of my heart are missing youWhen you're goneThe face I came to know is missing too"

Minsan mapagbiro talaga ang tadhana, kung kailan ko naramdaman na totoo at sobrang mahal ko na sya, saka naman sya kinuha at nilayo sa akin. Bakit ganun? Bakit kailangan pang mawala ang mga taong syang dahilan ng ating kasiyahan?

Ako si Camille, isang babaeng produkto ng pagsubok sa buhay. Hindi nagng madali ang ikot ng mundo ko. Maaga akong naulila sa ama, nasa elementary pa lang ako noon. Si mama naman ay tuluyang lumisan noong second year college ako. Wala akong mga kapatid ko kamag-anak dito. Dahil sa mga pangyayaring yun ay kinailangan kong tumayo sa sarili kong paa. Naging isa akong working student upang matustusan ang aking mga pangangailangan sa buhay at sa paaralan.
Powered by Blogger.