An Hour Too Late

An Hour Too Late

Wala namang bago sa araw na ito, normal na lunes lang ito'y maituturing. Bukod sa pawis na pawis pa rin ako dahil sa P.E class namin ay kasabay ko pa rin syang kumain ngayon dito sa tambayan namin sa 6th floor na hanggang ngayon ay di ko parin alam ang tawag. Malapit nang mag 11:00AM, halos kalahating oras na kaming magkasama ngayong break time pero wala pa ring nagsasalita sa aming dalawa. Kung may magsasalita man samin ay wala namang sense ang mga yun. Hindi naman kami ganito noong mga nakaraang araw, siguro dahil na rin sa nalaman ko na sa tingin ko ay ako ang huling nakaalam.

"Rodney..."

"O?"

"So lilipat ka na pala ng school?" parehas kaming nakatingin sa malayo, hindi ko sya tinitigan, di nya rin ako tinitigan.

"Oo. Pano mo nalaman?" mahinahon nyang sagot. Walang emosyon ang pagbigkas nya.

• Dear Josephine

Dear Josephine

January 9, 2013 – 6:14 p.mDear diary,Buti na lang nabili agad kita. Ang ganda-ganda mo kasi. Nakaka-engganyong magsulat ng mga nangyayari sa akin. Mula ngayon tatwagin na kitang Josephine. Mamaya na lang uli ako magsusulat ah. Magsasaing pa kasi ako.

January 10, 2013 – 10:39 p.mDear Josephine,Pasensya na kung hindi na uli akonakapagsulat kagabi. Lasing kasi si tatay. Mukhang nag aaway sila ni nanay kaya pinatulog ko na lang yung mga kapatid ko. Di ko namalayang nakatulog na din pala ako. Grabe, kinakabahan na ako para sa susunod na linggo. Mangyari kasing kuhaan nan gaming report card sa susunod na linggo. Kailangan kong mapanatiling mataas ang aking marka upang di mawala ang aking scholarship.